Na tle otwartego okna okładka książki " Autodestruktywność dzieci i młodzieży".

Beata Ziółkowska, Jowita Wycisk, Autodestruktywność dzieci i młodzieży. Difin, Warszawa 2019.

Okres dojrzewania, wyróżniający się szczególną wrażliwością, a nawet przeczuleniem młodej osoby, bywa zasadniczym czynnikiem ryzyka ujawniania się niepożądanych zachowań, zwłaszcza w pewnych okolicznościach. Niepokojące postępowanie nastolatków, noszące cechy autodestruktywności wywołuje lęk i niezrozumienie bliskich. Ma czasem bardzo dramatyczny przebieg i jest wielkim wyzwaniem dla profesjonalistów zajmujących się pomaganiem „zagubionej” młodzieży.

Autorki koncentrują swoją uwagę na czterech zjawiskach, których skala w ostatnich latach znacząco wzrosła. Są to zaburzenia odżywiania, okaleczenia ciała, picie alkoholu oraz używanie narkotyków czy dopalaczy. Te zachowania bywają rodzajem strategii radzenia sobie z niskim poczuciem wartości, ale także sposobem na wyrażenie swej woli czy zdefiniowanie siebie samego.

Książka zawiera proste narzędzia pomocne w diagnostyce (teksty, z których mogą skorzystać także rodzice i ich dzieci) oraz schemat postępowania. Znajdziemy tutaj informacje na temat biologicznych, psychologicznych i społecznych czy kulturowych czynników ryzyka. Warto wiedzieć zwłaszcza o tych ostatnich, ponieważ na ten aspekt my – czyli rodzice mamy wpływ. I tak już przekazywane we wczesnym dzieciństwie nieodpowiednie komunikaty i modele zachowania dotyczące jedzenia (np. gdy staje się ono sposobem zaspokajania potrzeb psychicznych) mogą przyczyniać się do nieprawidłowych zachowań. Znajdziemy tutaj wskazówki dotyczące prewencji. Tekst uzupełniony jest wypowiedziami ekspertów z rozmaitych dziedzin.

Hanna Pietrzak-Trzcińska